غذای کهن؛ نارنگی پلو

تریبون اقتصاد- به یاد دارم مادربزرگ همیشه در فکر فرو می‌رفت و پوست پرتقال‌، رفیق شفیق اما پوست کلفت نارنگی را ریز ریز خورد می‌کرد. بعد از اینکه در آب جوشاند روی بخاری خشکشان می‌کرد و در شیشه نگه می‌داشت و از آن‌ها در یک سری از غذاها استفاده می‌کرد. حالا این بار به جای پوست پرتقال، پوست نارنگی‌ها را فدای ذهن بهم ریخته‌اش کرد و نتیجه‌اش هم شد غذایی به نام «نارنگی پلو».

به گزارش گروه مجلۀ خبرگزاری مهر، نارنگی یکی از اعضای خانواده مرکبات است که همه بیشتر از طعمش، از بوی آن خاطره دارند. راحت و بدون دردسر هرجا که باشد پوستش کنده می‌شود و نرم از گلو پایین می‌رود. برای همین هم بچه‌های شر ته کلاس فصلش که می‌شود، قایمکی از کوله‌هایشان در می‌آورند و نوش جان می‌کنند، اما در کسری از ثانیه به محض کندن اولین قسمت از پوست نارنجی رنگش رایحه‌اش در هوا اسپری می‌شود و معلم و مابقی بچه‌ها را خبردار می‌کند. بوی نارنگی خبر از رسیدن پاییز می‌دهد. مثل گوجه سبز برای بهار و خربزه و طالبی برای تابستان. ترکیب نارنگی و پاییز حتی قابلیت این را دارد که از آدم یک شاعر بسازد.

من که همیشه طرفدار پروپا قرص غذاهای عجیب و ترکیب کردن مزه‌های مختلف مادربزرگ هستم، مثل همیشه با کنجکاوی نشستم و پخت پلوی این میوه نارنجی را نگاه کردم.

مادربزرگ اول پوست نارنگی‌ها را گرفت و بعد از خلال کردنشان، در آب خیساند. وقتی تلخی اش گرفته شد، با خلال بادام و پسته در ماهیتابه تابشان داد. حالا به‌سراغ گوشت چرخ کرده رفت و با پیاز و نمک و فلفل، حسابی مشت و مالشان داد. گوشت‌ها را گرد کرد و مخلوط پوست نارنگی و خلال بادام و پسته را وسط گوشت‌ها ریخت و به شکل کوفته در آورد. با سر قاشق ردی روی گوشت‌های گرد شده انداخت و در روغن سرخشان کرد. در همان حین زعفران فرد اعلایی هم روی آن‌ها ریخت. حالا نوبت به خود نارنگی رسیده بود. نارنگی را از وسط دو نیمه کرد و آب آن را روی گوشت‌ها چلاند. آخر سر هم با بستن در تابه، فرصتی داد تا مزه‌ها خوب همدیگر را بغل کنند. در همان حین برنجش را هم دم گذاشت و بعد از پخت کامل هردوی آن‌ها، برنجش را با کوفته نارنگی‌ها تزئین کرد.