پدر ایلان ماسک درباره پسرش: مردی خجالتی که برای سیاست ساخته نشده است/ برای خرید هواپیما پول کم داشتم برایم فرستاد

به گفته ارول ایلان «پسری بسیار خوب و بی‌دردسر» بود که همیشه به خواسته‌هایش می‌رسید. ارول می‌گوید که از همان ابتدا می‌دانست که پسرش تا زمانی که «نفر اول» نشود، دست بردار نخواهد بود.

ایلان اکنون مدیر شرکت‌های تسلا، اسپیس‌اکس و اکس است که قبلا توییتر نام داشت و اکنون با استارتاپ هوش مصنوعی او ادغام شده است. روزنامه وال‌استریت ژورنال در ماه فوریه ارزش دارایی‌های او را بیش از ۴۱۹ میلیارد دلار برآورد کرد.

او حالا یکی از مشاوران شناخته‌شده رئیس‌جمهور آمریکا است و ریاست اداره کارآمدی دولت (دوج) را بر عهده دارد.

دشواری‌های بزرگ شدن

رابطه ایلان با پدرش همواره پیچیده بوده است. او در گفت‌وگو با اشلی ونس، زندگی‌نامه‌نویسش، دوران کودکی خود را دردناک توصیف کرده و گفته است: «در مدرسه گروه‌های خلافکار تعقیبم می‌کردند، به خانه هم که می‌رفتم اوضاع به همان وحشتناکی بود.»

در زندگی‌نامه‌ای دیگر، برادرش کیمبال، به والتر آیزاکسون می‌گوید که پدرشان در دوران کودکی، آن‌ها را آزار کلامی می‌داده است. «او ساعت‌ها فریاد می‌کشید و موعظه‌مان می‌کرد، ما را بی‌ارزش و رقت‌انگیز می‌خواند و حرف‌های نیش‌دار و آزاردهنده‌ای می‌زد.»

در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۷، ایلان پا را فراتر گذاشت و پدرش را «انسانی وحشتناک» خواند. ارول می‌گوید که نمی‌داند چرا ایلان چنین حرفی زده است. «این روزها زیاد با او صحبت می‌کنم. مطمئنم که وقتش برسد از من عذرخواهی خواهد کرد.»

او می‌گوید: «فراموش نکنید که پسرها همیشه نوعی رقابت با پدرشان دارند.»

اما ارول اذعان می‌کند که سابقه نظامی او روی شخصیتش اثر گذاشته است. «در ارتش به شما می‌گفتند که از حلزون هم پست‌تر هستید و باید خودتان را بالا بکشید. به همین دلیل، مردان قوی بار می‌آمدند.»

ارول و ایلان در موارد بسیاری به هم شباهت دارند: هر دو تاجرند، هر دو شخصیت‌هایی جنجالی محسوب می‌شوند و هر دو فرزندان زیادی دارند. ارول هفت فرزند دارد و گفته می‌شود که ایلان ۱۴ فرزند دارد.

ارول بارها از پسرش به‌خاطر بی‌توجهی به برخی از فرزندانش به دلیل مشغله کاری انتقاد کرده است، اما تأکید دارد که خودش همیشه تلاش کرده به همه فرزندانش به یک اندازه توجه کند.

اما، ارول در طول مصاحبه لحظه‌ای یکی از فرزندانش را فراموش می‌کند؛ چهارمین دخترش را، که مادرش دخترخوانده سابق او یانا بِژویدنهوت، است. یانا در چهار سالگی و پس از ازدواج ارول با مادرش، هایدی، وارد خانواده ماسک شد.

در ابتدا که می‌گوید سه دختر دارد متعجب می‌شوم، اما بلافاصله حرفش را اصلاح می‌کند. سپس با خنده‌ای معذب اضافه می‌کند که «همیشه او (چهارمین دختر) را فراموش می‌کنم.»

سیاست و توهین‌

به ارول یادآوری می‌کنم که ایلان زمانی علنا به وزیر خارجه لهستان توهین کرد و او را «مردی کوچک» خواند. از او می‌پرسم که وقتی می‌بیند پسرش در ملاعام به دیگران توهین می‌کند، نگران نمی‌شود؟

ارول می‌گوید: «من بابت تک‌تک کلماتی که ایلان یا هر یک از فرزندانم بر زبان می‌آورند نگرانم، چون ممکن است برای خودشان دردسر درست کنند.»

ارول می‌گوید: «از وقتی خیلی کوچک بود به او می‌گفتم که نباید به بزرگ‌ترها بگویی که احمق هستند. او می‌گفت «چرا؟ آن‌ها واقعا احمق‌اند». و من می‌گفتم: «بله، احمق‌اند،‌ ولی نباید این را به آن‌ها بگویی».»

اما، ارول باور دارد که دنیای سیاست انعطاف‌پذیری بیشتری دارد: «افراد ممکن است یک روز به همدیگر ناسزا بگویند و روز بعد با هم متحد شوند.»

با وجود نفوذ آشکار ایلان در محافل قدرت، ارول بر این باور است که پسرش برای سیاست مناسب نیست. او می‌گوید: «ایلان آدم دنیای فناوری است. افراد حوزه فناوری دوست دارند که همه چیز منطقی باشد.» و اضافه می‌کند که ایلان در تعامل با انواع مختلف افراد مشکل دارد. «در سیاست باید با کسانی کار کنی که صرفا به دلیل موقعیت‌ها یا شرایط خاص محبوب شده‌اند، اما ممکن است کاملا احمق باشند.»

البته، ارول چنین دیدگاهی درباره همه سیاستمداران ندارد. برخی از آن‌ها، به‌ ویژه ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، از نظر او و خانواده‌اش شایسته تحسین هستند.

ارول می‌گوید: «اگر به پوتین فقط به‌ عنوان یک انسان نگاه کنید، نه در چارچوب سیاست بین‌الملل، سخت است که به او احترام نگذاریم. حرف‌های او خردمندانه و منطقی است. خیلی سخت است که تحت تاثیر او قرار نگیرید.»

وقتی از ارول می‌پرسم که آیا ایلان هم همین دیدگاه را دارد، تایید می‌کند که او هم چنین نظری دارد. وقتی به حمله پوتین به اوکراین اشاره می‌کنم، ارول با وجود شواهد آشکار تجاوز روسیه، تاکید می‌کند که «فقط زمان مشخص خواهد کرد که چه کسی واقعا آغازگر آن بوده است».

در حین گفت‌وگو، ارول چندین بار با چپ‌چپ نگاه کردن یا خنده واکنش نشان می‌دهد، به‌ ویژه زمانی که دیدگاه‌های سیاسی‌اش را به چالش می‌کشم.

ارول می‌گوید که کمک ایلان به اوکراین از طریق استارلینک در ابتدای جنگ تصمیم درستی بود، اما با ادامه درگیری، نظر او تغییر کرد.

او این ادعا را که ایلان به دلایل مالی تغییر موضع داده رد می‌کند و می‌گوید: «خانواده ما هر چیزی که بخواهد دارد، ما به پول بیشتری نیاز نداریم.» او که در اتاق بزرگی نشسته و یک میز بیلیارد در پس‌زمینه دیده می‌شود، هیجان‌زده‌تر می‌شود و با حرکات دست تاکید می‌کند: «ما همه‌چیز داریم.»

در انتهای مصاحبه، از ارول می‌پرسم چه چیزی درباره ایلان هست که مردم از آن بی‌خبرند. او می‌گوید که پسرش هنگام صحبت در جمع، به اندازه کافی اعتماد به نفس ندارد.

ارول می‌گوید: «او هنگام صحبت در جمع احساس خجالت می‌کند. هنوز باید یاد بگیرد که چگونه در مقابل جمع و روی صحنه صحبت کند.»

«هرچه را که می‌خواهد بگوید، با سرعت هرچه تمام‌تر می‌گوید.»