زخم «پدرسالار» بر زندگی ایرانی‌ها
بر اساس گزارش دیروز یک نهاد پژوهشی، متوسط متراژ خانه‌های ایرانی از سال ۱۳۷۲ تا الان از ۱۵۰ متر به ۷۰ متر رسیده است.
تریبون اقتصاد- ۳۰ سال پیش که سریال پدر سالار همه مشکلات یک خانواده ایرانی را با رفتن از یک خانه دلباز حیاط‌دار به آپارتمان‌هایی کوچک حل کرد، کمتر کسی تصور می‌کرد، کمتر از سه دهه متوسط متراژ خانه‌های کشور نصف شود.
به گزارش خبرگزاری فارس، کارشناس مسکن فرشید ایلاتی آپارتمان‌سازی در ایران را مقدمه تمرکز جمعیتی در شهرهای بزرگ دانسته و می‌گوید که هم‌زمان با کوچک‌شدن خانه‌ها ترافیک، آلودگی هوا و کاهش کیفیت زندگی مهمان خانه مردم شد.سیما اسدی که یک معلم زبان در تهران است و در خانه‌ای ۵۵ متری به همراه همسرش زندگی می‌کند به خبرنگار فارس گفت، خانه ما کوچک است و توانایی پذیرایی از مهمان را نداریم، برای همین «مهمانی هم نمی‌رویم که کسی خانه ما نیاید».
سال گذشته حداقل فضای موردنیاز برای سکونت یک نفر در ایران بر اساس آیین‌نامه وزارت راه و شهرسازی ۳۰ متر تعیین شده، یعنی حداقل فضای زندگی یک خانواده ۴ نفره ۱۲۰ متر است.پژوهشکده عمران و ساختمان دانشگاه علم و صنعت تأیید کرده که سال ۱۳۷۲ متوسط متراژ زیربنای خانه‌های ایران ۱۵۰ مترمربع بوده که این عدد در سال ۱۴۰۲ با کاهش ۸۰ متری به ۷۰ مترمربع رسیده است.جمعیت مراکز استان‌های ایران از ابتدای انقلاب تا کنون ۵ برابر شده اما مساحت شهرها تغییر نکرده و همین موضوع به افزایش ارتفاع خانه‌های ایران ختم شده است.کارشناس شهرسازی اصغر ایل‌بیگی افزایش قیمت زمین را عامل آپارتمان‌سازی می‌داند و معتقد است که تورم به افزایش قیمت زمین ختم شده و مردم چاره‌ای جز رفتن به خانه‌های کوچک در آپارتمان ندارند.اما فرشید ایلاتی می‌گوید که انحصار زمین و افزایش تقاضای مسکن عامل رشد قیمت زمین شده است و همین مسئله عامل شکل‌گیری تورم شده و نباید ماجرا را وارونه تعریف کرد.در گزارش پژوهشکده عمران و ساختمان دانشگاه علم و صنعت آمده است که کمتر از یک درصد مساحت ایرانی مسکونی است و اگر حریم شهرها برای توسعه افقی مسکن باز شود و سطح سکونت در گستره ایران به ۲ درصد برسد به هر ایرانی ۲۰۰ متر زمین خواهد رسید.
