راهی شگفت‌آور و ساده برای حذف میکروپلاستیک‌ها از آب آشامیدنی
میکروپلاستیک‌ها می‌توانند از طریق غذا و نوشیدنی‌هایی که به طور روزانه مصرف می‌کنیم به اعماق بدن نفوذ کنند.
تریبون اقتصاد_میکروپلاستیک‌ها، ذرات ریز و نامرئی‌ای که از تجزیه مواد پلاستیکی در محیط به وجود می‌آیند، امروزه به یکی از نگرانی‌های عمده زیست‌محیطی و بهداشتی تبدیل شده‌اند.
به گزارش فرارو به نقل از ساینس الرت، تحقیقات نشان داده است میکروپلاستیک‌ها از طریق غذا، هوا و به‌ویژه آب آشامیدنی وارد بدن انسان شده و می‌توانند اثرات نامطلوبی بر سلامت داشته باشند. در این میان، پژوهشگران به دنبال روش‌هایی ساده و کاربردی برای کاهش این آلاینده‌ها در آب مصرفی هستند. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۴ توسط محققان دانشگاه‌های گوانگژو و جینان انجام شد، نشان داد که جوشاندن آب و سپس فیلتر کردن آن می‌تواند تا ۹۰ درصد از نانو و میکروپلاستیک‌ها را حذف کند. این روش نه‌تنها کارآمد است، بلکه با امکانات معمول آشپزخانه قابل انجام بوده و می‌تواند در سراسر جهان به یک راهکار عملی برای کاهش مصرف این آلاینده‌ها تبدیل شود. در اینجا، به بررسی این روش و اثرات بالقوه آن بر سلامت خواهیم پرداخت.
در سال ۲۰۲۴، دانشمندان روشی ساده و مؤثر برای حذف این ذرات از آب کشف کردند. تیمی از دانشگاه پزشکی گوانگژو و دانشگاه جینان در چین، آزمایش‌هایی را روی آب نرم و آب لوله‌کشی سخت (که دارای مواد معدنی بیشتری است) انجام دادند. پژوهشگران معتقند میکرو و نانوپلاستیک‌های موجود در آب لوله‌کشی که از سیستم‌های تصفیه مرکزی عبور می‌کنند، نگرانی جهانی فزاینده‌ای ایجاد کرده‌اند، زیرا ممکن است از طریق مصرف آب، خطرات بالقوه‌ای برای سلامت انسان به همراه داشته باشند. آنها قبل از جوشاندن، نانوپلاستیک‌ها و میکروپلاستیک‌ها را به آب اضافه کردند و سپس رسوبات ایجادشده را فیلتر کردند. در برخی موارد، این فرآیند توانست تا ۹۰ درصد از این ذرات را حذف کند، هرچند میزان کارایی آن به نوع آب بستگی داشت.
مزیت بزرگ این روش این است که اکثر مردم می‌توانند با استفاده از وسایلی که در آشپزخانه خود دارند، آن را انجام دهند. زی‌مین یو، مهندس زیست‌پزشکی از دانشگاه پزشکی گوانگژو، و همکارانش معتقدند این روش ساده می‌تواند نانو و میکروپلاستیک‌ها را از آب لوله‌کشی خانگی حذف کند و این پتانسیل را دارد که میزان ورود این ذرات به بدن انسان از طریق مصرف آب را کاهش دهد. در نمونه‌های آب لوله‌کشی سخت، مقدار بیشتری از این ذرات حذف شد. در این نوع آب، هنگام گرم شدن، لایه‌هایی از رسوب آهک (کربنات کلسیم) به‌طور طبیعی تشکیل می‌شود. همان‌طور که معمولاً در کتری‌های آشپزخانه مشاهده می‌شود، این ماده گچی شکل بر روی سطح تشکیل می‌شود، زیرا تغییرات دما باعث خروج کربنات کلسیم از محلول شده و در نتیجه، ذرات پلاستیکی را در یک لایه پوسته‌مانند به دام می‌اندازد.
پژوهشگران این مطالعه می‌گویند: «نتایج ما نشان داد که بازده رسوب‌گذاری نانوپلاستیک‌ها با افزایش سختی آب هنگام جوشاندن، افزایش می‌یابد.» به عنوان مثال، این میزان از ۳۴ درصد در غلظت ۸۰ میلی‌گرم در لیتر، به ۸۴ درصد و ۹۰ درصد در غلظت‌های ۱۸۰ و ۳۰۰ میلی‌گرم در لیتر کربنات کلسیم افزایش یافت.» حتی در آب نرم، که مقدار کمتری کربنات کلسیم در آن حل شده است، تقریباً یک‌چهارم از میکروپلاستیک‌ها از آب حذف شدند. بر اساس گفته پژوهشگران، می‌توان ذرات پلاستیکی پوشیده‌شده با لایه‌های آهکی را به‌سادگی از طریق یک فیلتر، مانند توری فلزی مورد استفاده برای صاف کردن چای، جدا کرد.
مطالعات قبلی نشان داده‌اند که در آب آشامیدنی، ذراتی از پلی‌استایرن، پلی‌اتیلن، پلی‌پروپیلن و پلی‌اتیلن ترفتالات وجود دارند که ما روزانه مقادیر متغیری از آنها را مصرف می‌کنیم. برای آزمایش این روش در شدیدترین شرایط، پژوهشگران مقدار بیشتری از نانوپلاستیک‌ها را به آب اضافه کردند و مشاهده کردند که این ذرات به‌طور مؤثری کاهش یافتند. آشامیدن آب جوشیده به‌وضوح یک راهبرد بلندمدت برای کاهش میزان مواجهه جهانی با میکرو و نانوپلاستیک‌ها است. بااین‌حال، نوشیدن آب جوشیده اغلب به‌عنوان یک سنت محلی در نظر گرفته می‌شود و فقط در برخی مناطق رایج است. این تیم پژوهشی امیدوار است که نوشیدن آب جوشیده به یک عادت گسترده‌تر تبدیل شود، زیرا پلاستیک‌ها همچنان در حال اشغال جهان هستند. در حالی که هنوز مشخص نیست این پلاستیک‌ها تا چه اندازه به بدن ما آسیب می‌رسانند، واضح است که آنها سالم‌ترین مواد برای مصرف نیستند.
پلاستیک‌ها پیش‌تر با تغییرات در میکروبیوم روده و مقاومت بدن در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها مرتبط دانسته شده‌اند. تیم تحقیقاتی پشت این پژوهش امیدوار است که تحقیقات بیشتری در مورد تأثیرات آب جوشیده در کاهش مواد مصنوعی در بدن انجام شود و شاید برخی از اثرات نگران‌کننده‌ای که در مورد میکروپلاستیک‌ها در حال آشکار شدن است را کاهش دهد. نتایج این پژوهش یک استراتژی بسیار عملی برای کاهش میزان مواجهه انسان با نانو و میکروپلاستیک‌ها را تأیید کرده و پایه‌ای برای تحقیقات گسترده‌تر با تعداد نمونه‌های بیشتر فراهم ساخته است. این پژوهش در مجله Environmental Science & Technology Letters منتشر شده است.
